คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 8266/2560
นายจ้างประกอบกิจการผลิตเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกาย บริษัท A ได้ส่งนาย ก ไปทำงานในสถานประกอบกิจการในแผนกสโตร์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด ในกระบวนการผลิตหรือธุรกิจในความรับผิดชอบของสถานประกอบกิจการ แม้สถานประกอบกิจการไม่ได้เป็นนายจ้างของ นาย ก โดยตรงก็ตาม แต่นาย ก ได้ทำงานที่มีลักษณะงานเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดในกระบวนการผลิตที่สถานประกอบกิจการรับผิดชอบอยู่ และทำงานลักษณะเดียวกับลูกจ้างตามสัญญาจ้างโดยตรงของสถานประกอบกิจการ จึงถือว่าสถานประกอบกิจการเป็นนายจ้างตามมาตรา 11/1 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541
เมื่อสถานประกอบกิจการมีข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างที่ทำกับสหภาพแรงงาน กำหนดจ่ายโบนัสและค่าครองชีพให้แก่ลูกจ้าง โดยจะจ่ายโบนัสเท่ากับเงินเดือนของลูกจ้าง บวกเงินอีก 6,000 บาท และค่าครองชีพกำหนดให้ลูกจ้างทำงานครบ 1 ปี แต่ไม่ถึง 3 ปี ได้รับเดือนละ 490 บาท ซึ่งสถานประกอบกิจการได้ให้สิทธิประโยชน์ดังกล่าวแก่ลูกจ้างตามสัญญาจ้างโดยตรงแล้ว
ดังนั้น สถานประกอบกิจการจึงมีหน้าที่ต้องดำเนินการให้ นาย ก ลูกจ้างรับเหมาค่าแรง ได้รับสิทธิประโยชน์และสวัสดิการที่เป็นธรรมโดยไม่เลือกปฏิบัติ ตามมาตรา 11/1 วรรคสอง